Αγαπητό ημερολόγιο: Τα αίσχη

(ή η ανοχή είναι ενοχή)

Αυτό το αρθράκι δεν το γράφω σαν άθεη, αλλά σαν πρώην Χριστιανή, με την έννοια πως ό,τι εκφράζεται εδώ είναι μόνο απογοήτευση και στεναχώρια για πράγματα που θυμήθηκα και πράγματα που έμαθα.

Πήγα το τριήμερο στο Αίγιο κι εκεί μίλησα με την γιαγιά και μια θεία μου και ήταν και οι δύο αρκετά στεναχωρημένες για τα πρόσφατα σκάνδαλα της εκκλησίας, και για διάφορα θέματα με τον κλήρο στο Αίγιο…

Δεν είναι λοιπόν μια ακατανόητη κακία που με κάνει να τα βάζω με την εκκλησία. Αν μπορούσε απλά να είναι η εκκλησία βοηθός και καθοδηγητής των πιστών, όπως πιστεύουν κάποιοι από αυτούς πως πρέπει να είναι, δεν θα διαμαρτυρόμουν καθόλου, το ότι είμαι άθεη δεν σημαίνει πως θέλω να είναι και οι υπόλοιποι. Μα πραγματικά δεν καταλαβαίνω, όλοι αυτοί οι θρήσκοι με τους οποίους έχουμε διαφωνήσει και λογομαχήσει ίσως, νομίζουν πως δεν έχω άλλη δουλειά από το να γκρινιάζω για την θρησκεία; Πως βρίσκω μια σαδιστική απόλαυση με το να κατηγορώ χωρίς λόγο κάτι που ξέρω πως για πολλούς είναι στήριγμα;

Όχι παιδιά, λυπάμαι, θα ήταν πιο εύκολο για εσάς αλλά δεν είναι τόσο απλό.

Βλέπω πως το στήριγμα είναι σαθρό, πως κι αυτοί που πιστεύουν, οι δικοί μου άνθρωποι τουλάχιστον, το βλέπουν, το νιώθουν, κι απογοητεύονται και καταλήγουν να μην ξέρουν τι να κάνουν. Γιατί η πίστη τους είναι κάτι σημαντικό για αυτούς, είναι μέρος της ζωής τους, κι έχουν μάθει να αγαπάνε αυτό που πιστεύουν και να αγαπάνε και την εκκλησία γιατί στο μυαλό τους είναι το ένα και το αυτό. Είναι σημαντικό για αυτούς να πηγαίνουν και να ανάβουν ένα κερί. Δεν είναι έτσι βέβαια όλοι οι Χριστιανοί, μερικοί δεν θα κάτσουν να το σκεφτούν πολύ, ή θα βρουν εύκολες δικαιολογίες και θα συνεχίσουν την ζωή τους αμέριμνοι. Κάποιοι όμως προβληματίζονται. Αλλά κι αυτοί δεν κάνουν τίποτα, γιατί ναι μεν σιχαίνονται κάποιους κληρικούς, όμως τους φαίνεται και αδιανόητο να μην πάνε στην εκκλησία. Ακόμη κι αυτοί που δεν θα πάνε δεν κάνουν τίποτα εδώ που τα λέμε, γιατί Χριστιανοί δηλώνουν και έστω και με την ανοχή τους στηρίζουν αυτό που δεν τους αρέσει.

Μου είπε η θεία μου πως κάποια στιγμή ήθελαν στο Αίγιο να χτιστεί μια καινούρια εκκλησία και έκαναν μια επιτροπή για να μαζέψουν χρήματα. Από την αρχή δηλαδή βρωμάει η ιστορία. Λες και δεν έχει χρήματα η εκκλησία, πρέπει να δώσουν οι πιστοί για να χτιστεί ένας ναός!! Τι μπορεί να πει κανείς εδώ; Και συνεχίζει η παράνοια, όταν λοιπόν ζήτησαν και από τον δεσπότη του Αιγίου να δώσει κάποια χρήματα, όπως έκαναν και τόσοι άλλοι, τους είπε πως δεν μπορεί να τους δώσει, γιατί είχε πολλά έξοδα εκείνον τον καιρό η εκκλησία (;;;;). Τα συμπεράσματα δικά σας.

Δεν ρώτησα όμως δυστυχώς αν ήταν ο ίδιος δεσπότης που έχτισε το περίφημο Σήμαντρο, ξενοδοχείο – κέντρο συνεδριάσεων.. Και έγινε και ζήτημα, αν ήταν περισσότερο για συνεδριάσεις ή ξενοδοχείο.. Ε;;;;;; Από πού και ως που ρε παιδιά; Έχει σημασία; Γιατί το θέλει αυτό η εκκλησία; Ή το θέλει απλά η τσέπη του δεσπότη; Και υπό τι συνθήκες λειτουργεί; Το κράτος πως το φορολογεί και τι στάση θα κρατήσει απέναντι στην επιχείρηση αυτή;

Το άρθρο που βρήκα είναι της espresso βέβαια, που δεν την θεωρώ και την πλέον αξιόπιστη εφημερίδα, αλλά πρωτοάκουσα για αυτό τώρα, από κατοίκους των περιοχών (δεν ήταν χαρούμενοι)…

http://xairete.blogspot.com/2008/09/resort.html

Εδώ μια απάντηση από τον Αμβρόσιο:

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2008/09/blog-post_22.html

και η απάντηση της εφημερίδας:

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=21&la=2&catid=1&artid=837848

Κάποια άλλα σχετικά sites

http://www.semantron.gr/gr.aspx

http://makelio.blogspot.com/2008/10/blog-post_736.html

Και αναρωτιέμαι, που καταντήσαμε; Αυτό με τρελαίνει από όταν γύρισα, το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να το συζητάμε κι όλας, μα γιατί ένα συνεδριακό κέντρο είναι λέει με θράσος ο Αμβρόσιος. Ντροπή! Τι το θέλει το κέντρο;;;;;

Γράφει κάποιος στα σχόλια στην απάντηση του Αμβρόσιου:

«Οι κανόνες απαγορεύουν οι Επίσκοποι να ασχολούνται με οικονομικές επιχειρήσεις, με ποινή την Καθαίρεση, διότι παρεκτρέπονται όπως π.χ. στο πρόσφατο Βατοπέδι. Δραστηριότητα ναι, με όρια όμως.»

Αν δεν ήμουν στεναχωρημένη θα γέλαγα, γιατί για ανέκδοτο καλό είναι. Αμ το έχουν κάνει όλο μια οικονομική επιχείρηση με διάφορες θυγατρικές απλά, άμα το πάρουμε έτσι θα πρέπει να καθαιρεθούν όλοι σχεδόν!

Περιττό να πω ότι η γιαγιά μου ήταν χάλια, είχε πει ο εν λόγω “πατέρας της εκκλησίας” ότι ήθελε να κάνει και γήπεδο του γκολφ και πισίνα και κάτι τέτοια στην Παναγία την τρυπητή, που είναι το καμάρι των πιστών του Αιγίου και καταλαβαίνετε, έχει πέσει μεγάλη στεναχώρια, δεν το χωνεύουν, μα η εκκλησία μας λένε;

Βλέπετε τα λέγανε χρόνια ναι μεν, ότι η εκκλησία δεν πάει καλά, ότι δεν έχουν σωστή στάση οι παπάδες και ότι δεν ακολουθούν σωστά αυτά που διδάσκουν και βέβαια άλλο η εκκλησία κι άλλο η θρησκεία, αλλά άλλο να το λες κι άλλο να το ζεις στην πόρτα σου, κάποια στιγμή από τα πολλά που βλέπεις γυρίζει το μάτι σου κι άμα πιστεύεις πολύ πονάει.. Γιατί δεν είναι καθόλου άλλο η θρησκεία κι άλλο η εκκλησία, όσο κι αν θέλουν πολλοί να το πιστέψουν. Η εκκλησία αντιπροσωπεύει την θρησκεία αυτή την στιγμή, η εκκλησία πιέζει στο όνομα της θρησκείας το κράτος για τα όποια αιτήματά της, η εκκλησία θα ζητήσει τα χρήματα των πιστών με τον δίσκο στην λειτουργία, με το κεράκι που θα αγοράσουν για να ανάψουν, με εράνους και διάφορα τέτοια, και στην εκκλησία θα πάνε όλοι, έστω κι αν είναι μόνο το Πάσχα. Όλα ένα είναι…

Και μην ακούσω για παπάδες που είναι καλοί και άγιοι. Οκ δεν το αρνούμαι, υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να έχουν δώσει και όλη τους την ζωή για να βοηθήσουν αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για την ασυδοσία όλων των υπόλοιπων παπάδων και ούτε αναιρεί τα εγκλήματά τους. Στην καλύτερη περίπτωση θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν και είναι αγνοί είναι και αφελείς, γιατί στην ουσία άθελά τους στηρίζουν ένα σύστημα που έχει κάνει την θρησκεία που αγαπάνε εμπόριο, πέφτουν στην ίδια παγίδα που πέφτουν και τόσοι πιστοί, και φοβούμενοι πως το να αρνηθούν την εκκλησία και την σημερινή της κατάντια είναι ισότιμο με το να αρνηθούν την πίστη τους κλείνουν το στόμα και τα μάτια και κάποιοι πλουτίζουν εις βάρος όλων.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη για αυτό το θέμα των λίγων άγιων κληρικών που όλοι οι πιστοί μου τυχαίνει να γνωρίζουν όταν πάει εκεί το θέμα, και την παραθέτει ωραιότατα το ελληνάκι.

http://ellinaki.blogspot.com/2008/09/blog-post_18.html

Παρόλ’αυτά εμμένω στην αρχική μου άποψη, ότι μπορεί να υπάρχουν και μερικοί που έχουν καλές προθέσεις, αλλά θεωρώ λάθος τους που δέχονται να γίνουν μέλη ενός τέτοιου παιχνιδιού, έστω κι αν το κάνουν από αφέλεια, και φυσικά χάνονται μέσα στον βούρκο που έχει καταντήσει η σημερινή εκκλησία.