(Συνέχεια από το 1ο μερος)
Campaigns and sessions:
Συνήθως οι ιστορίες είναι σχετικά μεγάλες και δεν τελειώνουν σε μια συνάντηση. Κάθε συνάντηση ονομάζεται session και συνήθως εκτός από το παιχνίδι περιλαμβάνει άφθονα γέλια, φαγητό (τι να κάνουμε, είμαστε καλοπερασάκηδες) και συζητήσεις για ό,τι άσχετο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας (αν και συνήθως κάποιος – μάλλον ο αφηγητής – θα ξελαρυγγιάζεται να μας λέει να επιστρέψουμε στο παιχνίδι).
Campaign ονομάζεται μια ολοκληρωμένη ιστορία που είναι αρκετά μεγάλη όμως και θα κρατήσει καιρό. Κάποτε πχ παίζαμε ένα campaign για 2.5 χρόνια, βέβαια δεν παίζαμε και κάθε μέρα, ούτε καν κάθε βδομάδα.
Α ναι, συνηθίζεται να καθορίζεται μια συγκεκριμένη μέρα κάθε βδομάδα για τις συναντήσεις, οι οποίες μπορεί να κρατήσουν πολλές ώρες (δεν νομίζω πως γίνεται να παίξει για 2 ώρες κανείς, ένα 5ωρο στο νερό το χρειάζεται το παιχνίδι – μια μικρή γεύση από ένα session μπορείτε να πάρετε εδώ).
Λατρεμένο παιχνίδι...
Δημιουργία Χαρακτήρων:
Η χαρά του παιδιού. Δεν ξέρω γιατί αλλά το διασκεδάζω πολύ το κομμάτι αυτό, το οποίο συνήθως θα πάρει ένα ολόκληρο session. Συνήθως για εμάς τουλάχιστον που το ξεφτιλίζουμε λιγάκι το θέμα.. Με την βοήθεια των κανόνων οι παίκτες καθορίζουν και υπολογίζουν κάποια στατιστικά στοιχεία για τον χαρακτήρα τους, όπως είναι η δύναμη, η εξυπνάδα κλπ και με την βοήθεια της φαντασίας τους καθορίζουν την ιστορία του χαρακτήρα τους (background). Το δεύτερο κομμάτι πολλοί το αγνοούν μερικές φορές, ευτυχώς οι αφηγητές μας συνήθως μας μαστιγώνουν για τα backgounds, τα οποία είναι απαραίτητα γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί ουσιαστικά ούτε ο παίκτης ούτε ο αφηγητής να καταλάβει την ψυχολογία του χαρακτήρα και συνεπώς δεν θα ενταχθεί σωστά στο παιχνίδι.
Καθώς εξελίσσεται το παιχνίδι οι χαρακτήρες αποκτούν εμπειρία (αυτό ονομάζεται experience points – xp), η οποία τους βοηθά στο να βελτιωθούν σε διάφορους τομείς. Δηλαδή οι χαρακτήρες δεν είναι στατικοί αλλά αναπτύσσονται όσο περνάει ο καιρός (κατανέμοντας τα xp τους στα διάφορα χαρακτηριστικά και δυνάμεις που έχουν).
Σκοπός
Ο σκοπός αυτών των παιχνιδιών είναι συνήθως να συνεργαστούν οι παίκτες για την επίλυση κάποιου θέματος που αφορά όλους, είτε αυτό είναι να νικήσουν έναν δράκο για να πάρουν τον θησαυρό του είτε να σταματήσουν τους εξωγήινους που σχεδιάζουν να καταλάβουν τον πλανήτη, είτε απλά να ανακαλύψουν ποιος τους παγίδεψε σε μια καλοστημένη δικηγορική πλάνη. Γενικά είναι καλό οι παίκτες να μπορούν να επιβιώσουν μεταξύ τους και να μην αλληλοσκοτώνονται, υπάρχουν άπειροι NPCs για αυτή την δουλειά. Τα παιχνίδια ρόλων υποτίθεται πως δεν είναι ανταγωνιστικά έτσι και αλλιώς (δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν αλλά θεωρώ τα άτομα που τα βλέπουν πολύ ανταγωνιστικά λίγο κομπλεξικά και πως χάνουν και το νόημα, που είναι να φτάσουν οι παίκτες στο τέλος της ιστορίας – αν σκοτωθούν μεταξύ τους πριν μάλλον κάνανε βλακεία ε;)
Α θα γράφω και το κλισέ που λένε στα βιβλία, απώτερος σκοπός είναι να περάσουν καλά οι παίκτες και ο αφηγητής. Εντάξει αυτονόητο νομίζω, γιατί να κάνεις κάτι που θα σε οδηγήσει στο να περάσεις χάλια έτσι κι αλλιώς;;;
Ιστορία
Σύμφωνα με το wiki οι ρίζες των παιχνιδιών ρόλων βρίσκονται στις αρχές του 20ου αιώνα, σε διάφορα παιχνίδια και ομάδες ιστορικής αναβίωσης. Και ούτε που θα το ανέφερα καν (ε διαβάστε το στο wiki ντε…) αλλά αναφέρει την SCA (Society for Creative Anachronism) που δημιουργήθηκε κάπου στο 1966 και εντυπωσιάστηκα γιατί στην ελληνική SCA είχα πάει κάποιες φορές (μωρέ τι να κάνουν αυτά τα παιδιά;;;).
Τι να πω, ήταν θρύλος αυτή η εταιρία...
Τέλος πάντων, ας γυρίσουμε στα παιχνίδια ρόλων. Το 1974 κυκλοφόρησε προς το ευρύ κοινό το πρώτο επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων, το γνωστό Dungeons & Dragons, από την TSR (Dave Arneson’s and E. Gary Gygax). Το παιχνίδι αυτό είναι ιστορικό και δεν ακούω κουβέντα, ακόμα και από άτομα που δεν τους αρέσει. Αυτό έκανε την αρχή και έθεσε τις βάσεις για ό,τι ακολούθησε. Βλέποντας την ένθερμη ανταπόκριση του κοινού πολλοί ακολούθησαν, δημιουργώντας διαφορετικούς κόσμους και διαφορετικούς κανόνες, αν και το σύστημα του dnd επηρέασε πολλά παιχνίδια και συστήματα. Περισσότερες λεπτομέρειες για τα διάφορα παιχνίδια ίσως ακολουθήσουν σε ξεχωριστά άρθρα για το καθένα (για όσα έχω παίξει τουλάχιστον).
Απλά να αναφέρω πως δυστυχώς πολλά από τα παλιά και γνωστά παιχνίδια «χαλάνε» με το πέρασμα του χρόνου, τώρα τους στερεύουν οι ιδέες, είναι τόσο μεγάλη η ιστορία που γίνεται κουβάρι, θέλουν τόσο απεγνωσμένα να τα κάνουν προσιτά στο ευρύ κοινό που κάνουν βλακείες.. Δεν ξέρω τι συμβαίνει πάντως χάνουν την ατμόσφαιρα που τα έκανε ξεχωριστά. Αντιθέτως ξεφυτρώνουν πολλά νέα παιχνίδια, κυρίως από ανεξάρτητες εταιρίες (ή και άτομα καμιά φορά) τα οποία έχουν μια γοητεία, ίσως την γοητεία του καινούριου…
Δεν το έχω παίξει αλλά μου τράβηξε το ενδιαφέρον!!
Παραλλαγές
Ουφ, τι να πρωτοπεί κανείς σε αυτό το θέμα…
Παιχνίδια Υπολογιστών: Σιγά μην έλειπε ο Μάρτης από την σαρακοστή. Αναμενόμενα λοιπόν δημιουργήθηκε ένα είδος παιχνιδιών για υπολογιστές που δανείστηκε το όνομά του, τους κόσμους στους οποίους διαδραματίζονται τα παιχνίδια και κάποιους από τους κανόνες τους από τα παιχνίδια ρόλων. Γι’αυτό και γίνεται ο διαχωρισμός με τα «επιτραπέζια» παιχνίδια ρόλων (tabletop ή pen and paper).
Live Action: Εδώ να δείτε χαρά. Ξεχύνονται λοιπόν παίχτες και αφηγητές στους δρόμους και ό,τι κάνουν το παιχνίδι το κάνουν και στην πραγματικότητα. Εντάξει δεν μαχαιρώνονται στα αλήθεια προφανώς, αλλά έχει πολύ γέλιο η όλη φάση. Είχαμε παίξει κάποτε λίγο και θυμάμαι ακόμα την πρώτη σκηνή:
Ήμουν σε μια καφετέρια μ’ έναν φίλο (που ήταν και ο αφηγητής) και τα λέγαμε (in game) και ήρθε ένας φίλος του και μου τον σύστησε. Η φάση είναι ότι τον ήξερα και τον άλλο προφανώς, και στο παιχνίδι ήταν μάγος και μου τον σύστησε ως μέλος κάποιας φυλής μάγων και προσπαθούσα να μην σκάσω στα γέλια μες στο μαγαζί. Και φαντάζομαι οι διπλανοί μας παραξενεύτηκαν αρκετά…. Ή μια άλλη φάση, σε άλλο παιχνίδι, να προσπαθώ να «πείσω» μια φίλη ότι είμαι βρικόλακας, μέσα σ’ένα λεωφορείο γεμάτο γιαγιάδες… Μάλλον όχι και τόσο καλή ιδέα….
Ελεύθερα παιχνίδια ρόλων: Παίζονται με ελαχιστοποίηση των κανόνων, ή και χωρίς κανόνες. Νομίζω πως όσοι επιλέγουν αυτό το είδος το κάνουν για να δώσουν περισσότερη σημασία σ’αυτό που ονομάζουμε role playing, το να «νιώθει» δηλαδή κανείς τον χαρακτήρα του και να παίζει σαν να βρίσκεται ο ίδιος σ’αυτή την κατάσταση, ανεπηρέαστος από κανόνες και πιθανές ανταμοιβές.
Ναι δυστυχώς πολλοί είναι που παίζουν μόνο για τα xp και καταλήγουν να κάνουν πράγματα που κανένας λογικός χαρακτήρας δεν θα έκανε, ή να χρησιμοποιούν γνώσεις που ο χαρακτήρας τους δεν έχει μέσα στο παιχνίδι (προφανώς ο παίκτης πολύ συχνά γνωρίζει πράγματα για τον κόσμο που παίζει, 1-2 βιβλία να έχεις διαβάσει και ήδη ξέρεις πολύ περισσότερα από ότι ξέρει ο χαρακτήρας που υποδύεσαι). Αίσχος, αυτό χαλάει το παιχνίδι απλά…
«Σπιτικά»: Παιχνίδια ρόλων τους κανόνες και τον κόσμο των οποίων έχουν φτιάξει παίκτες και/ή αφηγητές ερασιτεχνικά και είναι συχνά βασισμένα σε ήδη υπάρχοντες κόσμους. Ο όρος αυτός μπορεί να αναφέρεται και σε παιχνίδια που απλά ο αφηγητής έχει πάρει κάποιον έτοιμο κόσμο κι έχει αλλάξει κάποια πράγματα κι όχι να τον έχει φτιάξει από την αρχή.
Δεν το έχω παίξει αλλά... ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ!!! Σοβαρά μιλάω, αν έχει κανείς όρεξη για storytelling θα του είμαι ευγνώμων αιώνια!!
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://en.wikipedia.org/wiki/Role-playing_game
Λίστα με παιχνίδια ρόλων κατηγοριοποιημένα ανά είδος:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_role-playing_games_by_genre
Αυτά τα 2 άρθρα αποτέλεσαν μια εισαγωγή για τα παιχνίδια ρόλων. Στο μέλλον θα ακολουθήσουν και άλλα σχετικά άρθρα, στα οποία θα δούμε πως τα παιχνίδια ρόλων έχουν επηρεάσει την λαϊκή κουλτούρα (ε μεταφράστε μου καλύτερα το popular culture) και θα γίνει παρουσίαση διαφόρων κόσμων, χαρακτήρων και ίσως και εμπειριών!!
