Κάποιοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ερωτικές προτιμήσεις. Πολλοί από αυτούς λένε πως αυτή η διαφοροποίηση φάνηκε από το δημοτικό ή και πιο πριν, από νωρίς πάντως, και δεν έχω κανέναν λόγο να μην τους πιστέψω. Σε κάποια ηλικία τα παιδάκια αρχίζουν να νιώθουν κάτι διαφορετικό για ένα παιδάκι και συνειδητοποιούν πως αυτό δεν είναι το ίδιο με αυτό που νιώθουν για όλους τους υπόλοιπους φίλους τους. Συνήθως αυτό το συναίσθημα εκδηλώνεται για άτομα του άλλου φύλου, μπορεί όμως να εκδηλωθεί για άτομα του ίδιου φύλου.
Πως μπορεί κάποιος να πει πως αυτό είναι ανωμαλία; Πάρα φύσην; Αρρώστια; Που μπορεί να στηρίξει κάποιος αυτές τις ιδέες; Είναι δυνατόν κάτι που νιώθει ένα παιδάκι να είναι ενάντια στην φύση του; Μα είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα η ερωτική έλξη, πως μπορούμε να την καταδικάσουμε ως λάθος; Προφανώς αφού συμβαίνει είναι μέρος της φύσης. Δεν είναι μία μεμονωμένη περίπτωση για να πει κανείς πως έτυχε.
Ακόμη και οι άνθρωποι που το ανακαλύπτουν πιο μεγάλοι, είναι πολύ πιθανόν να το αρνούταν στους ίδιους τους εαυτούς τους για χρόνια γιατί δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό, ακριβώς επειδή πολλοί το αντιμετωπίζουν σαν μια ανωμαλία και δεν είναι ευχάριστο για κανέναν να ξέρει πως οι άλλοι τον κοιτάζουν λες κι είναι κάτι που κατά λάθος υπάρχει.
Η ευσυνείδητη κοινωνία μας που νοιάζεται για τους ανθρώπους δεν έχει πρόβλημα να προκαλεί τόσες ψυχολογικές πιέσεις σε ένα άτομο αρκεί να μην χαλάει η “ωραία” εικόνα της. Μια εικόνα που μόνο ωραία δεν είναι γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να νιώθουν καλά για τους εαυτούς τους και προφανώς αυτό το καταφέρνουν πιο εύκολα με το να υποβιβάζουν τους άλλους παρά με το να προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι και να κάνουν κάτι σημαντικό.
Πολλοί άντρες τρελαίνονται όταν τους μιλάνε για ομοφυλόφιλους, τους θεωρούν μίασμα και το δείχνουν με τον πιο έντονο τρόπο. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως έχουν τρομερή ανασφάλεια και χρειάζεται επιβεβαίωση ο αντρισμός τους, συνήθως όσοι αντιδρούν τόσο έντονα έχουν κάτι να κρύψουν. Μπορεί βέβαια να είναι και από απλό αποβλάκωμα που έχει προκληθεί από την γνωστή χρόνια πλύση εγκεφάλου.
Χτες το βράδυ στην Ζούγκλα ο κύριος Αλέφαντος εξέφρασε έντονη δυσαρέσκεια για τους ομοφυλόφιλους. Είπε πως αυτό το φαινόμενο (;;) καταστρέφει την κοινωνία μας, πως πρέπει να τους κρεμάσουμε στο Σύνταγμα, μαζί με τον δήμαρχο που δέχτηκε να τους παντρέψει. Είπε επίσης πως δεν είναι δυνατόν να τους αφήνουμε να «βγάζουν τα μάτια τους» (νομίζω πως αυτή την φράση χρησιμοποίησε) στο Σύνταγμα και να βλέπουν τα παιδιά μας. Μάλλον αναφερόταν σε φιλί γιατί σεξ στο Σύνταγμα δεν αφήνουν κανέναν να κάνει από όσο ξέρω, άσχετα με τον ερωτικό του προσανατολισμό.
Προφανώς τέτοιες δηλώσεις είναι ακραίες και λίγοι κάθονται να σκεφτούν πως μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος όταν ακούει τέτοια πράγματα για τον εαυτό του, για κάτι που νιώθει και που δεν μπορεί να αλλάξει φυσικά γιατί απλά έτσι είναι, έτσι γεννήθηκε. Και δεν έχει κανέναν ουσιαστικό λόγο για να το αλλάξει, είναι σαν να θέλει να αλλάξει το ότι έχει δύο χέρια. Επίσης λίγοι σκέφτονται πως τέτοιες δηλώσεις είναι επικίνδυνες, γιατί φανατίζονται μερικοί μερικοί και μπορεί να μην περιοριστούν στις λεκτικές επιθέσεις και να προκαλέσουν και σωματικό κακό στους ομοφυλόφιλους – όχι ότι το ψυχολογικό δεν είναι σημαντικό βέβαια.
Και έρχομαι στο μεγάλο ερώτημα. Γιατί έχουν κάποιοι πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους; Προσπαθώ να καταλάβω αλλά αδυνατώ…
Γιατί είναι διαφορετικοί; Μόνο για αυτό; Μα δεν είναι σοβαρός λόγος από μόνος του, και κάποιος που είναι 2,10 είναι διαφορετικός αλλά δεν τον μισεί κανείς (μάλλον)..
Γιατί τους τρώνε τους άντρες/τις γυναίκες; Αυτό δεν στέκει γιατί αν κάποιος θέλει κάποιον που είναι ομοφυλόφιλος ε μάλλον δεν έχει και πολλές ελπίδες έτσι και αλλιώς…
Γιατί φοβούνται μήπως γίνουν τα παιδιά τους ομοφυλόφιλα; Αφενός δεν είναι ασθένεια, δεν κολλάει, οπότε αν είναι να γίνουν δεν έχει σχέση με το αν έχουν δει ποτέ ομοφυλόφιλο στη ζωή τους ή όχι. Αφετέρου, αν δεν υπήρχε όλη αυτή η κοινωνική προδιάθεση που καταδικάζει την ομοφυλοφιλία δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και φυσικά καμία κοινωνική κατακραυγή απέναντι σε κάποιον με διαφορετικές προτιμήσεις, οπότε και τα παιδιά του παραδείγματος δεν θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην ζωή τους, όσον αφορά αυτό το θέμα τουλάχιστον.
Κάνανε αγωγή κατά του Δημάρχου που πάντρεψε τα δύο ομοφυλόφιλα ζευγάρια και των ίδιων των ζευγαριών. Με ποια λογική; Από την μία τα ανθρώπινα δικαιώματα λένε πως είναι παράνομο να γίνονται διακρίσεις. Από την άλλη κάποιος έκανε μήνυση σε κάποιον που αρνήθηκε να κάνει διάκριση εις βάρος συνανθρώπου του. Μιλάμε για παράλογες καταστάσεις, εξωπραγματικές. Και όπως αναφέρεται και στον σύνδεσμο που παραθέτω παρακάτω, αυτό ΕΙΝΑΙ παραβίαση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, αλλά ακόμα χειρότερα είναι μέγιστη ένδειξη έλλειψης σεβασμού απέναντι στην αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου.
Με την ίδια λογική τελικά τείνω να συμφωνήσω υπέρ της υιοθεσίας για ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Δηλαδή μια γυναίκα που δεν θέλει να παντρευτεί ή έχει χωρίσει και δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί δεν μπορεί να κάνει παιδί; Ή να υιοθετήσει ένα παιδί; Κι αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να αποφασίσει να ζήσει με την κολλητή της, ή τη ξαδέρφη της γιατί είναι πιο εύκολο και μοιράζονται τα έξοδα και τις ευθύνες; Διαφέρει πολύ αυτό από την περίπτωση που αυτές οι γυναίκες είναι ζευγάρι; Κι όλα αυτά αλλάζουν πολύ αν στην πρόταση όπου γυναίκα βάλει κανείς την λέξη άντρας; Το αν θα παρέχουν στο παιδί καλή ανατροφή και σωστό περιβάλλον εξαρτάται καθαρά από τα άτομα, τόσα παιδιά μεγαλώνουν στις παραδοσιακές οικογένειες και είναι προβληματικά γιατί οι γονείς τους είναι άχρηστοι, το φύλο δεν παίζει καμία απολύτως σημασία.
Το μόνο εμπόδιο που υπάρχει είναι πως τα παιδιά ίσως να αντιμετωπίσουν δυσκολίες αποδοχής από τους γύρω τους, ειδικά στο σχολείο που είναι και οι πιο τρυφερές και κρίσιμες ηλικίες. Αυτός όμως είναι ο στραβός τρόπος που μας έχει μάθει η κοινωνία να σκεφτόμαστε, και θα πρέπει να αλλάξει η κοινωνία σ’αυτή την περίπτωση κι όχι να παραιτηθούν οι ομοφυλόφιλοι από το δικαίωμα για μια φυσιολογική ζωή.
Περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση των 2 γάμων:
http://www.zougla.gr/news.php?id=15536
